بررسی نقش میانجی سبک شناختی بر رابطه سرمایه انسانی و قصد کارآفرینانه (مورد مطالعه: دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران)

رشد نامتناسب ظرفیت اشتغال­زایی با افزایش تعداد دانش­آموختگان دانشگاه­ها بیکاری دانش­آموختگان را به معضلی مهم در کشور تبدیل کرده است. یکی از راه­های اشتغال، کارآفرینی و بهترین پیش­بینی­کنندة آن، قصد است؛ همچنین یکی از عوامل مؤثر در شکل­گیری قصد کارآفرینانه سرمایة انسانی است. پژوهش حاضر تلاش می­کند تا رابطة سرمایة انسانی و قصد کارآفرینانه را از طریق متغیرهای میانجی سبک­شناختی شهودی و منطقی بسنجد. در این پژوهش، سرمایة روان­شناختی و متغیرهای فردی متغیرهای کنترلی در نظر گرفته شده­اند. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش تحقیق، کمی و از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعة آماری پژوهش حاضر را دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکدة مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران تشکیل داده­اند که با استفاده از فرمول کوکران، 140 پرسشنامه به صورت تصادفی در دسترس از دانشجویان گردآوری شد. نتایج این پژوهش رابطة مثبت سرمایة انسانی و قصد کارآفرینانه را تأیید می­کند؛ همچنین اثر سرمایة روان­شناختی و متغیرهای فردی بر قصد از طریق متغیرهای میانجی سبک ­شناختی شهودی و منطقی به اثبات رسید. این در حالی است که آموزش تنها از طریق سبک ­شناختی منطقی و تجربة پیشین از طریق سبک ­شناختی شهودی بر قصد کارآفرینانه مؤثرند.